Uroczysko Skotniki             Uroczysko Skotniki - północny fragment Lasu Łagiewnickiego z przewagą 90 - letnich, równowiekowych dąbrów  z dębem szypułkowym, bezszypułkowym i ich mieszańcami, efekt wtórnego zalesienia gruntów wylesionych całkowicie  w okresie I - szej wojny światowej. W czasie mroźnych zim okresu wojny resztki drzewostanów wyeksploatowanych przez handlarzy drewnem określanych mianem ,,kupców  drzewnych'' usunięte zostały definitywnie przez mieszkańców dawnej wsi Modrzew.  Obrzeża uroczyska Skotniki, to głownie drzewostany iglaste-sośniny (sosna zwyczajna ) w wieku od ok. 55 do prawie 110 lat i 70 letnie świerczyny (świerk pospolity) sztucznego pochodzenia. Świerk wprowadzony został w okresie okupacji na dużych obszarach Lasu Łagiewnickiego, na siedliskach suchych i świeżych. Niewłaściwy dobór składu gatunkowego drzewostanów do warunków siedliskowych - płytki, talerzowy system korzeniowy świerka wymaga siedlisk wilgotnych o wysokim poziomie wód gruntowych spowodował zamieranie świerczyn. Proces zamierania przyspieszyło generalne osuszanie terenu przy malejącej z wiekiem drzew zdolności adaptacji do zmieniających się warunków. Osłabione czynnikami abiotycznymi drzewa stawały się łatwym łupem szkodników owadzich jak np. - kornika drukarza i infekcji patogenów grzybowych - huby korzeniowej. Lite świerczyny w uroczysku Skotniki znaczą ostatnie miejsca swego występowania bielą pni pozbawionych kory i zrudziałymi igłami. Proces odnowień naturalnych świerka przebiega jedynie w pojedynczych skupiskach i nie ma istotnego znaczenia dla przyszłej struktury przestrzennej i gatunkowej lasu.  Zamierające drzewostany świerkowe ustępują odnawiającym się w sposób naturalny dębom przy granicy z dąbrowami bądź gatunkami lekkonasiennymi jak brzoza i osika. Często odnowienie naturalne uniemożliwia warstwa krzewów w formie podszytów leśnych zarówno gatunków obcych : czeremchy amerykańskiej jak i rodzimych jarzęba pospolitego i kruszyny. Odnowienia dębowe inicjują również z dużym powodzeniem dzikie zwierzęta. Sztuczne pochodzenie drzewostanów oraz kształtujące się formy zmieszania gatunków lasotwórczych zobowiązują do prowadzenia zabiegów pielęgnacyjnych i hodowlanych. Nierzadko dominująca w drugim piętrze sośnin czeremcha amerykańska wyklucza powstanie odnowień innych gatunków. Drzewostany Skotnik mimo braku wilgotnych siedlisk zachowują dużą różnorodność dzięki zróżnicowanej rzeźbie terenu, zmiennym warunkom glebowym i niejednorodnemu oświetleniu. Mozaika lasów iglastych i liściastych, świetliste fragmenty dąbrów, sośnin modrzewi i brzeźniaków oraz mroczne - chłonące większość promieni słonecznych skupiska grabu i świerka. Liczne podszyty  i odnowienia z wyraźną stożkową strukturą przestrzenną oraz bogata roślinność dna lasu tworzą niepowtarzalne wnętrze uroczyska. Skotniki, to malowniczy fragment lasu, ze wzgórzami i parowami o dużych walorach krajobrazowych oraz niepowtarzalnym klimacie, niezwykle atrakcyjne miejsce spacerów i czynnej rekreacji.