Nazwa lasu pochodzi od osady Łagiewniki powstałej prawdopodobnie już w XI wieku, pełniącej służebną funkcję wobec grodu w Zgierzu. Nazwa osady z kolei pochodzi od dostarczanych na dwór książęcy łagwi (łągwi), czyli naczyń z drewna i skóry, służących do przechowywania i przenoszenia napojów. W późniejszym czasie wieś stała się własnością szlachecką, m.in. Łagiewnickich, którzy przyjęli nazwisko od nazwy miejscowości (2. poł. XVI wieku), Bełdowskich i Żeleskich (w XVII wieku), Stokowskich, Karnkowskich, Zawiszów i Zarębów (XVIII - XIX wiek), a od 1886 r. Łagiewniki przeszły w ręce baronostwa Heinzlów - spolszczonych Niemców, którzy na miejscu dawnego dworu wybudowali pałac. Kilkakrotnie na terenie lasu miały miejsce ważne wydarzenia historyczne. W 1863 r. stacjonowali tutaj powstańcy pod dowództwem J. Sawickiego, a następnie Dworzaczka, którego oddziały stoczyły krwawą bitwę pod Dobrą. 18 czerwca 1905 r. agitatorzy PPS od kaplicy św. Antoniego poprowadzili w stronę Bałuckiego Rynku manifestantów (po paru dniach rozpoczęło się w Łodzi pierwsze w imperium carskim powstanie zbrojne robotników - 22-24 czerwca). W okresie II wojny światowej Las Łagiewnicki był miejscem kilku egzekucji dokonanych przez hitlerowców.