POŁOŻENIE  ŁAGIEWNIK      Łagiewniki leżą na wysokości 185 - 207 m n.p.m. niektóre pagórki dochodzą nawet do 250 m n.p.m. Położone są w niewielkiej odległości od rzeki Bzury na gruncie piaszczystym, wśród zalesionych pagórków, między którymi znajdują się źródła Łagiewniczanki, zwanej też Łagiewniczką, która przepływa przez stawy, wzbogacające piękno terenu. Dodatkową wartością stawów była obfitość ryb. Znajdujące się na terenie Łagiewnik iły i gliny zwałowe od dawna znajdowały zastosowanie w cegielnictwie, czego dowodem jest najstarsza ce­gielnia, założona w Łagiewnikach przypuszczalnie ria początku XVIII w., po lewej stronie drogi do Modrzewia. Do końca XVIII wieku Łagiewniki należały do powiatu brzezińskiego, województwa łęczyckiego, a od początków XIX wieku do powiatu zgierskiego województwa mazowieckiego. Po upadku powstania styczniowego powstał nowy podział administracyjny (od 1867 r.). Wtedy Łagiewniki włączono do powiatu łódzkiego guberni piotrkowskiej, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości od 2 sierpnia 1919 roku należały do powiatu i województwa łódzkiego.W okresie okupacji niemieckiej znalazły się w rejonie tzw. Warthegau, a po wyzwoleniu Polski, 5 listopada 1945 r. zostały włączone do Łodzi do dzielnicy Bałuty i stanowią do dziś jej północne przedmieście.W skład Łagiewnik wchodzą następujące tereny: Łagiewniki i Łagiewniki Małe (od 1945 r. w granicach Łodzi) między ulicą Łagiewnicką a torem kolejowym w północnej dzielnicy miasta oraz Łagiewniki Nowe i Łagiewniki Stare, leżące poza granicami Łodzi, na terenie zgierskiej gminy, 3 km od Zgierza. W okresie międzywojennym wybudowano dodatkowy trakt do Łagiewnik, ulicę Wycieczkową, wytyczoną przez teren Lasu Łagiewnickiego, wzdłuż której projektowano poprowadzić linię tramwajową od ulicy Warszawskiej. Projekt nie został zrealizowany, jedynie po II wojnie światowej (w lipcu 1950 r.) uruchomiono linię autobusową nr 51, a jeszcze później linię autobusową nr 66. Łagiewniki leżały na szlaku pielgrzymek zdążających z Pomorza na Jasną Górę i stanowiły jeden z ważnych punktów odpoczynku pątników. Ze Starego Miasta w Łodzi prowadził do Łagiewnik szlak pątniczy, którego pozostało­ścią jest obecna ulica Łagiewnicka. Inny szlak prowadził do Brzezin, gdy Łagiewniki należały do tamtejszego powiatu i gdzie załatwiano różne sprawy łącznie z sądowymi, o czym świadczą także akta zachowane w archiwum. Pod względem administracji kościelnej należały kolejno do archidiecezji gnieźnieńskiej, diecezji kujawskiej (od 1765 r.), archidiecezji warszawskiej (od 1818 r.), a od 1920 r. do diecezji łódzkiej, która jest obecnie archidiecezją (od 25 marca 1992 r.).