HISTORIA BUDYNKU I SZKOŁY ul. MUSIEROWICZA 2

Krótka historia naszego gimnazjum oraz jego bardzo wiekowego budynku
i istniejących w nim szkół.

15 kwietnia 1920r.

Rozpoczęto budowę budynku szkoły na skrzyżowaniu ulic Łęczyckiej i Musierowicza.
Trwała ona 4 lata. Znalazły tu miejsce dwie Szkoły Powszechne - nr 1 (dla chłopców) i nr 2 (dla dziewcząt) im. M. Konopnickiej. Uczono w nich m.in. matematyki, języka polskiego, historii, przyrody, geografii, fizyki, chemii, gimnastyki a także rysunków, robót ręcznych
i gospodarstwa domowego. itp.

Rok 1924

Rozpoczęły działalność kolejno: Koło Młodzieży Polskiego Czerwonego Krzyża, Samorząd Uczniowski, Spółdzielnia Uczniowska, Kasa Oszczędnościowa, Harcerstwo, Orkiestra, Kółko Samokształceniowe.

23 września 1939r.

Zmknięto w Zgierzu wszystkie szkoły. Niedługo po tym nauczyciele Szkoły Powszechnej nr 2 rozpoczęli tajne nauczanie. Budynek naszej szkoły został zamieniony na szpital niemiecki.

styczeń 1945r.

Na trzy miesiące wojska radzieckie przejmują budynek od wojsk niemieckich i tworzą tu swój szpital.

kwiecień 1945r.

Władze miasta Zgierza rozpoczynają remont budynku i przygotowują przy pomocy rodziców, nauczycieli i samych uczniów sale do pracy.

październik 1945r.

Rok szkolny 1945/1946 rozpoczynają: Szkoła Powszechna nr 1 w lewym skrzydle, Szkoła Powszechna nr 2 w prawym skrzydle budynku. W SP 2 otwarto 7 klas (od pierwszej do szóstej) dla ponad 200 uczniów. Spowrotem pojawiły się podstawowe przedmioty ogólnokształcące oraz języki obce (rosyjski i francuski). 9 nauczycieli pracowało w bardzo trudnych warunkach.

10 stycznia 1946r.

Zaczęła działać biblioteka szkolna w SP 2 z 250 tomami dzieł literackich.

wrzesień 1953r.

Na miejscu Szkoły Powszechnej nr 1 powstało II Liceum Ogólnokształcące. SP nr 1 przenosi się do budynku przy ulicy Piłsudskiego.

Rok 1962

II LO otrzymuje imię Romualda Traugutta.

sierpień 1979r.

II LO im. R Traugutta przestaje istnieć.

wrzesień 1979r.

W budynku szkoły w obu skrzydłach rozpoczyna działalność Szkoła Podstawowa nr 2. Powodem jest zwiększająca się z roku na rok liczba dzieci.

1 września 1992r.

W prawym skrzydle rozpoczynają pracę dwie pierwsze klasy Samorządowego Liceum Ogólnokształcącego im. R Traugutta. Zwiększająca się liczba młodzieży chętnej kształcić się
w liceach spowodowała odtworzenie po 13 latach liceum ogólnokształcącego w murach szkoły przy Musierowicza.

1 września 1999r.

W lewym skrzydle budynku utworzone zostaje Gimnazjum nr 1. Zgodnie z założeniami reformy oświaty młodzież 13 letnia po ukończeniu szóstej klasy rozpoczyna naukę
w 3 letnim gimnazjum. Tym samym kończy nabór do swoich klas Szkoła Podstawowa nr 2.

31 sierpnia 2002r.

Przestaje istnieć Szkoła Podstawowa nr 2. Ostatni absolwenci 6 klas kończą naukę.

SZKOŁY W HISTORII BUDYNKU

SZKOŁA POWSZECHNA

      Uchwała Rady Miasta z dnia 15 kwietnia 1920 roku przystąpiono do wybudowania nowej szkoły powszechnej. Budowa trwała 4 lata. Nowa szkoła powstała przy ulicy Łęczyckiej.
Był to duży, dwupiętrowy budynek, którym mogło się poszczycić miasto Zgierz. Podzielono go na dwie pełne siedmioklasowe szkoły: Szkołę Powszechną Nr 1 i Szkołę powszechną Nr 2. Kierownictwo publicznej Szkoły Powszechnej Nr 2 od 1 września otrzymała Zofia Krauzowa po rozstrzygnięciu konkursu ogłoszonego przez Kuratorium Okręgu Szkolnego Łódzkiego.

     Szkoła była przeznaczona wyłącznie dla dziewcząt. W roku 1933 w szkole tej było 13 oddziałów. 706 uczennic i 13 nauczycieli. Klasy były dość liczne. Mieściły nawet około 60 dziewcząt. Szkoła Powszechna Nr 2 nosiła imię Marii Konopnickiej. Była ona często wizytowana przez nauczycieli z innych miast jak: ze Śląska oraz młodzież studencką z Warszawy. Odbywały się tu także nauczycielskie kursy wakacyjne. Na parterze była sala przeznaczona na jadalnię dla dzieci. Ponieważ dożywianie dzieci w tych czasach było sprawą prawie niewykonalną, magistrat w porozumieniu z władzami szkolnymi i duchowymi przeznaczał tę salę na kaplicę. Na terenie szkoły działały następujące organizacje: Spółdzielnia uczniowska i Grona nauczycielskiego, harcerstwo, PCK, samorząd szkolny, orkiestra, koło samokształceniowe. Najwcześniej, bo już w 1924 roku powstało Koło Młodzieży Polskiego Krzyża. Organizacja ta zajmowała się akcją dożywiania na terenie szkoły, organizowaniem gwiazdki dla biednych dzieci oraz urządzaniem przedstawień. W 1932 roku powstał na terenie szkoły samorząd uczniowski. Przy samorządzie istniał sąd koleżeński oraz sekcje: matematyczna, humanistyczna, języka niemieckiego.
    Z inicjatywy drugiej kierowniczki szkoły Genowefy Mertowej w 1930 została uruchomiona świetlica szkolna. Od 1929 roku w Szkole Powszechnej Nr 2 w Zgierzu prowadzono charakterystyki swych uczennic. Były to obserwacje psychologiczne. W ciągu roku szkolnego prowadzono korespondencję międzyszkolną jak również z dziećmi polskimi mieszkającymi za granicą. Po klęsce wrześniowej i wkroczeniu wojsk hitlerowskich Szkołę Powszechną Nr 2 Imienia Marii Konopnickiej w Zgierzu zamieniono na szpital niemiecki. Nauczyciele tej szkoły przenieśli się wraz z młodzieżą do Szkoły Powszechnej Nr 3. W dniu 23 grudnia 1939 roku zamknięto w Zgierzu szkoły podstawowe. Wkrótce nauczyciele Szkoły Powszechnej Nr 2 rozpoczęli tajne nauczanie. Prowadziły osoby z miejscowego grona: Helena Pisakowska, Weronika Hierowska, Maria Zajączkowska, Jadwiga Wojciechowska, Zimolągowa i Kausikowa. Pomimo wzajemnego ostrzegania się w 1941 roku aresztowano Weronikę Hierowską, Franciszka Adamczyka, Zofię Wojciechowską, Olimpię Szymczakową. Samo tajne nauczanie nie mogło zrealizować wszystkich potrzeb i zadań wobec dzieci pozbawionych szkół polskich. Utrzymywano jednak ciągłość procesu edukacyjnego na wszystkich szczeblach nauki.

SZKOŁA PODSTAWOWA nr 2

      Natychmiast po wyzwoleniu części ziem polskich ukonstytuował się Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego, jako pierwsza tymczasowa władza polska na oswobodzonych terenach.
W rzędzie zadań najpilniejszych postawiono sprawy odbudowy szkolnictwa. W pierwszych miesiącach po wyzwoleniu zmieniono w szkolnictwie tylko przepisy najbardziej krzywdzące wieś.
    Zlikwidowano podział Szkoły Powszechnej na III stopnie organizacyjne, zniesiono w szkołach klasy dwu i trzy letnie, wprowadzając wszędzie zasadę klas jednorocznych. Natomiast projekt reformy szkolnictwa omówiony na ogólnopolskim zjeździe opierał się na następujących zasadach: jednolitość, bezpłatność, publiczność, obowiązkowość.
Projektowana struktura szkoły ogólnokształcącej przewidywała 8-letnią jednolitą
i obowiązkową szkołę powszechną i 3-letnie szkoły licealne. Budynek Szkoły Powszechnej Nr 2 do stycznia 1945 roku był zajęty przez wojska Wehrmachtu, a po wyzwoleniu przez trzy miesiące mieścił się tam szpital radziecki. W kwietniu 1945 roku budynek Szkoły Powszechnej Nr 2 został przekazany przez kapitana Mielichowa władzom polskim. Po przeprowadzeniu remontów i prac porządkowych lewe skrzydło zajęła z powrotem Szkoła Powszechna Nr 1, prawe Szkoła Powszechna Nr 2.
      W roku szkolnym 1945/46 w Szkole Powszechnej Nr 2 w Zgierzu rozpoczęło naukę 208 uczniów w siedmiu klasach. Grono nauczycielskie liczyło sobie 9 nauczycieli. Warunki ich pracy były trudne. Brak opału, często wyłączano światło, izby lekcyjne były pozbawione wyposażenia. Uczniowie siedzieli przy stołach przyniesionych z domów. W Szkole Podstawowej Nr 2 jako nowy przedmiot wprowadzono w roku szkolnym 1945/1946 język rosyjski i francuski. W szkole tejże występowały trudności w realizacji treści programowych. Było to związane z brakiem podręczników, lektur. W protokole z dnia 25 czerwca 1946 roku napisano, że 10 stycznia 1946, została uruchomiona przy Szkole Powszechnej Nr 2 biblioteka szkolna. Liczyła ona wówczas 202 dzieła - 205 tomów.
      W roku szkolnym 1948/49 nastąpiły zmiany w organizacji szkolnictwa podstawowego. Istniejącą klasę VIII w części szkół włączono do 4-letnich szkół licealnych, tworząc jednocześnie nowy typ szkoły tzw. Jedenastoletniej, posiadającej klasy od I do XI, czyli łączącą w jedną jednostkę organizacyjną szkołę podstawową i licealną.

LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE

      II Liceum Ogólnokształcące wyłoniło się ze starej przedwojennej Szkoły Powszechnej Nr 1. Decyzja władz oświatowych, w sprawie zorganizowania w Zgierzu drugiej jedenastoletniej szkoły ogólnokształcącej stopnia podstawowego i licealnego spadła na barki ówczesnej dyrektor szkoły Elżbiety Śliwy. Jej to przypadła rola organizatorki pierwszej ósmej klasy w roku szkolnym 1953/54. Od tego też roku szkoła nosiła nazwę: II Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące TPD w Zgierzu Nr 36. Przy czym TPD pozostało z okresu, kiedy to jeszcze w roku szkolnym 1959/60 Szkoła Powszechna została przemianowana na Świecką Szkołę Towarzystwa Przyjaciół Dzieci im. Feliksa Dzierżyńskiego. Natomiast numer 36 był kolejnym numerem szkoły ogólnokształcącej w województwie.
    Lata szkolne 1953/54 do 1956/57, to okres, w którym szkoła przekształciła się w pełną jedenastolatkę z klasami od I-VII do VIII-XI zmieniając stopniowo swoje oblicze.
W roku szkolnym 1956/57 po raz pierwszy odbyły się egzaminy maturalne z języka polskiego i matematyki. Opuściło wtedy szkołę dziesięciu pierwszych absolwentów, zamykając jednocześnie czteroletni cykl rozwojowy drugiej zgierskiej jedenastolatki. W roku tym nastąpiła również zmiana dyrekcji. Na stanowisko kierownika szkoły powołany został Władysław Adamski, który funkcję tę pełnił od lipca 1958 roku. Następnym etapem w rozwoju szkoły były lata 1957/58 - 1961/62.
W tym pięcioletnim okresie ugruntowany typ połączonych klas podstawowych i licealnych rozwijała nowa dyrektorka szkoły Karolina Nowicka.
W roku szkolnym 1962/63 miało miejsce ważne wydarzenie w życiu liceum. Odbyło się mianowicie nadanie imienia szkole oraz wręczenie sztandaru. W wyniku licznych dyskusji w gronie nauczycielskim oraz przeprowadzonej ankiety wśród uczniów wytypowano trzy kandydatury: Joachima Lelewela, Romualda Traugutta oraz Hanki Sawickiej. Wybór jednak padła na osobę Romualda Traugutta. Uroczystość nadania imienia szkole, która odbywała się dnia 2 lutego 1963 roku powiązana była z obchodami 100-lecia Powstania Styczniowego, a także 10-lecia istnienia liceum.
Rok szkolny 1963/64 stanowił również przełom w życiu liceum. Do nowo wybudowanego budynku przeniesiona została Szkoła Podstawowa Nr 1, z której wyłoniło się liceum. Egzystująca do tej pory w jednym skrzydle starego budynku szkolnego z liceum ogólnokształcącym, Szkoła podstawowa Nr 1 otrzymała nowy gmach - Pomnik Tysiąclecia przy Placu 100-straconych i przyjęła nazwę Szkoła Podstawowa Nr 1 w Zgierzu im. Ludwika Waryńskiego w Zgierzu.
Od tej pory II Liceum Ogólnokształcące im. Romualda Traugutta rozpoczęło swój samodzielny żywot.
W latach 1969/1971 postęp dydaktyczny był wyraźnie zauważalny i wyrażał się w utworzeniu 10 klas-pracowni oraz czterech pracowni i jednego gabinetu historycznego. Okres od 1969/71 zamknęła pierwsza matura zreformowanego liceum, którą zdało 49 uczniów. Ostatni etap istnienia liceum stanowią lata 1971/72 do 1978/79. W okresie tym nastąpiły jeszcze dwie zmiany na stanowisku dyrektorskim. W roku szkolnym 1975/75 funkcję tę pełnił Zenon Szumiński, natomiast od roku 1976/77 dyrektorem został Władysław Błaszczyk. W tym czasie w budynku, gdzie mieściło się liceum im. Romualda Traugutta powstała także Szkoła Podstawowa Nr 2.
    W roku szkolnym 1974/75 odnotowany był kolejny pozytywny fakt, który jednocześnie był krokiem naprzód. Została dokonana wymiana sprzętu w pracowniach matematycznej i języka polskiego. Przebudowano pracownię chemiczną a także stworzona małą pracownię języka angielskiego. Do pomieszczeń na parterze została przeniesiona biblioteka, przy której stworzona małą czytelnię, a w sali gimnastycznej wymieniono parkiet. W pomieszczeniu zastępczym zlokalizowano stołówkę, która jednorazowo mieściła 36 uczniów. W planie nauczania, który obowiązywał do 1961 roku istniało 19 przedmiotów oraz dodatkowo chór. W klasach ósmych obowiązywało 35 godzin tygodniowo. W klasach dziewiątych i dziesiątych było po 38 godzin w tygodniu, natomiast w klasach jedenastych liczba godzin wynosiła 36. Na początku istnienia szkoły istniał także język łaciński.
Od 1968 roku wprowadzono do szkół zajęcia wychowania obywatelskiego, które prowadzone były przez wychowawców poszczególnych klas. Od roku szkolnego 1972/73 istniały już w liceum profile: matematyczno-fizyczny, biologiczno-chemiczny oraz ciąg podstawowy. Kiedy to od 1979 roku liceum przy ulicy Buczka przestało istnieć, Szkoła Podstawowa Nr 2 zajęła cały gmach.

SAMORZĄDOWE LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE

      Zmiany w sytuacji politycznej i społecznej w Polsce zachodzące na początku lat dziewięćdziesiątych, w tym także w oświacie, zaowocowały ustawą, która zadecydowała
o przekazaniu prowadzenia szkół do kompetencji samorządów.
Ustawa ta weszła w życie z dniem 7 września 1991 roku. Samorządy miały przejmować szkoły dopiero od 1 stycznia 1994 roku, chyba, że zechcą to zrobić wcześniej na zasadzie dobrowolności.
W dniu 2 kwietnia 1992 roku Rada Miasta Zgierz wyraziła zgodę na założenie i prowadzenie Samorządowego Liceum Ogólnokształcącego na terenie miasta z dniem 1 maja 1992 roku.Pierwszym dyrektorem nowo powstałego Samorządowego Liceum Ogólnokształcącego został wybrany decyzją zarządu pan mgr Jan Bartczak. Kadencja dyrektora została powierzona na okres 5 lat.
W pierwszym roku naukę rozpoczęło 64 uczniów podzielonych na dwie klasy:
ogólną i menedżerską.
Nauka w SLO jest bezpłatna.
Nauczanie odbywa się według programu autorskiego pani mgr Danuty Raczko - nauczyciela XXVI LO w Łodzi. Rozszerzony jest zakres nauki języków obcych, historii, matematyki, geografii.
Ponadto odbywają się zajęcia fakultatywne z ekologii, ekonomii, prawa, przedsiębiorczości.